Muhtelif - Lübnan

Garo Derunyan Arşivi - Lübnan

Çan, hayvan boyunluğu, Maraş.

1920 yılına kadar Maraş’ta yaşamış Elmasd Kemiksizyan’a ait. Küçük bir kız çocuğuyken şehirde, Kerlakyan ailesinin yanında çalışmıştır. Bu çan onun oyuncağıydı. 1920’de binlerce Ermeni gibi o da ailesiyle birlikte Maraş’tan ayrılır, ileride Lübnan’a yerleşirler. Çan, günümüzde torunu Garo Derunyan’ın yanında Lübnan’da bulunuyor.

Hasmig Khanigyan Arşivi - Lübnan

Bu materyalleri, Temmuz 2012 tarihinde Burç Hamud’da (Lübnan) Huşamadyan tarafından –Haygazyan Üniversitesi işbirliğiyle– düzenlenen etkinliğe Hasmig Khanigyan getirdi. Etkinliğe çok sayıda kişi katılmış ve yanlarında Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Ermeni yaşamıyla ilgili birçok ailevi hatıra nesnesi ve eski fotoğraf getirmişti. Hasmig bu etkinliğe benzersiz bir katılım gösterdi. Bagajı eski nesneler ve kâğıtlarla dolu bir taksiyle geldi etkinliğe: hepsi de Hasmig’in atalarına ait olan, tarihleri 19. yüzyıldan başlayan ve kusursuz şekilde muhafaza edilmiş eski fotoğraflar, tapular, 1654 yılından başlayan bir soyağacı, Harput’tan bir gelin kıyafeti, bir etek, bir kravat ve başka birçok nesne.

Gelin kıyafeti (Harput bölgesi).

Bu kıyafet, Mezire’de (Mamuret-ül Aziz, günümüzde Elazığ) yaşamış olan Veronika Tömbekiciyan’a (evlenmeden önceki soyadı Misakyan) ait. Veronika, bu elbiseyi 19. yüzyılın ikinci yarısında gerçekleşen düğününde giymişti. 1915’te Veronika ve ailesi tehcir edilirler ancak rüşvet vererek hayatta kalırlar. Birinci Dünya Savaşı bitene kadar Harput bölgesinde Müslümanlaşmış olarak yaşarlar. Sonra ailece Lübnan’a yerleşirler. Bu gelin giysisi günümüzde Beyrut’ta, Veronika’nın torununun torunu olan Hasmig Khanigyan’ın yanında bulunuyor.

Mezire (Mamuretül Aziz), 1904։ Oturanlar, soldan sağa: Diruhi Khanigyan (evlenmeden önceki soyadı Tömbekiciyan, Veronika’nın kızı), Veronika Tömbekiciyan (evlenmeden önceki soyadı Misakyan), küçük çocuk Nubar Khanigyan, Avedis Khanigyan’ın annesi (adı bilinmiyor), Kayane Tömbekiciyan (evlenmeden önceki soyadı Fabrikatoryan). Ayaktakiler, soldan sağa: Avedis Khanigyan (küçük Nubar’ın babası), Maranig Tömbekiciyan (Veronika’nın kızı), Khosrov Tömbekiciyan (Veronika’nın oğlu).

Mezireli Khanigyan ailesine ait kaşmir dokuma bir şal. Günümüzde Beyrut’ta, Hasmig Khanigyan’ın yanında bulunuyor.

Harput ve Mezire şehirlerinde yaşamış Misakyan ailesinin 1654’ten başlayarak 1930’lara kadar gelen soyağacı. 1947’de Kahire’de basılmış. Burada ailenin sadece erkeklerinin isimleri görülmektedir.

Simone Khaçaduryan Arşivi - Lübnan

Sahag Hallacyan’ın halı motiflerinden bir örnek.

Halı örnekleri, Kayseri

Sahag Hallacyan, Kayseri’de usta bir halıcıydı. Karısı Filor Hallacyan’la (evlenmeden önceki soyadı Babaoğlanyan) birlikte 1932 yılına kadar bu şehirde yaşar. Türk ortağıyla birlikte bir halı atölyesi işletmektedir. Ancak ortağı işletmeyi ele geçirir ve Sahag işçi olarak çalışmak mecburiyetinde kalır. Bunun üzerine Sahag ve ailesi Lübnan’a sığınırlar. Halıcılıkta kullandığı örnekleri de yanında getirir. Sahag, Lübnan’da marangozlukla uğraşır ve bir daha asla halıcılık yapmaz. Bu halı örnekleri günümüzde Sahag’ın torunu Simone Khaçaduryan’ın yanında, Lübnan’dadır.

Kayseri, tarih belirsiz. Ayaktakiler, soldan sağa: Filor Hallacyan (evlenmden önceki soyadı Babaoğlanyan), Sahag Hallacyan. Oturan, Rebeka Hallacyan (Sahag’ın annesi), onun solunda ayakta duran kız çocuğu Hripsime Hallacyan (Simone Khaçaduryan’ın annesi).